سطح خونی Anti-HBs در پرسنل بیمارستان کودکان امیرکلا، 1380

سابقه و هدف: حدود 5-3% جمعیت ایران حامل ویروس هپاتیت B می باشند که از این میان 15% دچار هپاتیت مزمن و مستعد ابتلا به سیروز و سرطان اولیه کبدی هستند. به دلیل نبودن درمان دارویی، موثرترین راه کنترلبیماری، واکسیناسیون با واکسن هپاتیت B است. بمنظور پاسخ به اینکه ایمنی حاصل از واکسیناسیون کامل تا چه زمانی دوام داشته و آیا نیازی به واکسن یادآور وجود دارد، مطالعه ای جهت ارزیابی وضعیت ایمنی کادر درمانی بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی 153 نفر از پرسنل بیمارستان کودکان امیرکلا انجام شد. ابتدا پرسشنامه ای حاوی اطلاعات در مورد متغیرهای مورد بررسی تکمیل شد. سپس مقدار 4ml خون در شرایط مناسب از افراد مورد مطالعه گرفته شد و با استفاده از کیت Radim (روش ELISA) تیتر Anti-HBs و وضعیت Anti-HBC و HBs Ag مورد بررسی قرار گرفت. داده های مطالعه توسط نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از تست های آماری Chi-square و one-way ANOVA مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: از 150 نفری که پرسشنامه را تکمیل نمودند، 132 نفر (88%) بر علیه هپاتیت B واکسینه شده بودند و 18 نفر (12%) سابقه تزریق واکسن نداشتند. 6 مورد از نمونه ها به علت Anti-HBC مثبت از مطالعه حذف شدند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 8.3±28.5 سال بود و بطور متوسط 2±3.8 دوز واکسن دریافت کرده بودند. مدت سپری شده از آخرین واکسیناسیون 1.98±3.9 سال بوده است با در نظر گرفتن Anti-HBs=10 به عنوان سطح محافظ، در 68.6% افراد مصونیت لازم بر علیه هپاتیت B وجود داشته است و متوسط تیتر Anti-HBs برابر 39.3±263.9 بوده است. نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه و با توجه به اینکه کاهش بقا ایمنی در 31.4% پرسنل بعد از سه دوز واکسن دیده شد پیشنهاد می شود، ابتدا دو تا سه ماه بعد از واکسیناسیون سطح Anti-HBs چک گردد، سپس بطور دوره ای سطح Anti-HBs افراد مصون، کنترل شود (بعد از 7-5 سال) تا در صورت افت تیتر Anti-HBs به زیر سطح محافظ (کمتر از 10mIu/ml) واکسن یادآور تزریق گردد.